به منظور بررسی تاثیر شیوه های مختلف خشکانیدن بر حفظ کیفیت زعفران، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و در 4 تکرار به اجرا در آمد. در این بررسی زعفران با چهار روش متفاوت شامل دو روش سنتی (روش سنتی ایران، روش اسپانیایی) و دو روش صنعتی (استفاده از خشک کن تحت خلا و خشک کن کابینتی با فشار آتمسفر) رطوبت زدایی گردید. سپس میزان رنگ (کروسین و کروستین)، عطر و بو (سافرانال) و طعم (پیکروکرسین) در نمونه های خشک شده به روش اسپکتروفتومتری تعیین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که بین خصوصیات کیفی زعفران خشک شده با چهار روش ذکر شده اختلاف معنی داری وجود دارد. به طوری که در خشکانیدن زعفران با استفاده از خشک کن کابینتی با فشار آتمسفر، کلیه صفات مورد بررسی (رنگ، طعم، عطر) بهتر حفظ گردیده است. و روش اسپانیایی، خشک کن تحت خلا و روش سنتی ایران از نظر حفظ این ویژگی ها به ترتیب در مراتب بعدی قرار داشته اند. لذا با توجه به تاثیر نامطلوب روش خشکانیدن سنتی زعفران در ایران توصیه می شود که در مناطقی که میزان زعفران تولیدی کم است از روش اسپانیایی و در صورتی که میزان تولید قابل توجه باشد از خشک کن های صنعتی مناسب برای خشک کردن زعفران استفاده گردد.

به منظور کاهش خسارت ناشی از بارندگی در زمان برداشت محصول برنج از طریق کاهش سریع رطوبت گیاه با استفاده از محلول پاشی خشکاننده شیمیایی کلرات سدیم و بررسی تاثیر آن بر عملکرد دانه و صفات کیفی آن شامل، کارایی تبدیل برنج سفید، درصد و سرعت جوانه زنی بذر، میزان شکستگی بذر، میزان ترک بذر، مقدار آمیلوز، دمای ژلاتینی شدن و میزان قوام ژل، آزمایشی در سال 1383 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار روی برنج رقم درفک در موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) به اجرا گذاشته شد. تیمارها شامل درصدهای مختلف رطوبت دانه جهت تعیین زمان مناسب محلول پاشی بود. درصد رطوبت برای تیمارهای آزمایشی به ترتیب 24 تا 28 درصد (M1)، 22 تا 24 درصد (M2)، 20 تا 22 درصد (M3)، 18 تا 20 درصد (M4) و تیمار شاهد M5) که در آن هیچ گونه محلول پاشی صورت نگرفته و زمان برداشت به صورت متداول انجام شد) بود. نتایج نشان داد که اکثر تیمارها، رطوبت دانه و رطوبت اندام های هوایی گیاه را نسبت به شاهد به طور معنی داری کاهش دادند اما تیمارهای M2 و M3 بهترین تاثیر را در کاهش رطوبت گیاه داشتند، به طوری که در تیمار M2 و تیمار M3 برداشت محصول به ترتیب 12 و 8 روز زودتر از شاهد انجام شد. در تیمار M1 به دلیل رطوبت بالاتر دانه ها و عدم همزمانی در رسیدگی محصول پنجه های مختلف یک بوته، تعداد زیادی از خوشه ها به حالت نارس خشک شده و برخی از صفات مطلوب خود را از دست دادند و در تیمار M4 برداشت محصول فقط 2 روز زودتر از شاهد انجام گرفت. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که هیچ یک از صفات مورد آزمون تفاوت معنی داری با شاهد نداشتند، بنابراین به نظر می رسد که با مصرف ماده خشکاننده کلرات سدیم می توان محصول برنج را با اطمینان از عدم افت کمیت و کیفیت آن زودتر برداشت نمود و از خسارت های ناشی از بارندگی های آخر فصل اجتناب نمود.

تماس با مواد و آلاینده های شیمیایی یکی از عوامل مهم در به خطر افتادن سلامتی افراد می باشد. علی رغم پیشرفت گسترده در زمینه ارزیابی خطر مواد شیمیایی، اطلاعات سم شناسی، خصوصا در زمینه مواد شیمیایی صنعتی بسیار محدود می باشد. امروزه بیش از 80000 ماده شیمیایی با مصارف تجارتی و تعداد بسیار زیادی ترکیبات شیمیایی وجود دارد. ارزیابی خطرات سمی این مواد با استفاده از مطالعات حیوانی بدلایل مختلف علمی، اقتصادی و اخلاقی مقدور نمی باشد. بنابراین، با افزایش روز افزون مواد شیمیایی، ترکیبات و فرآورده های جدید ضرورت استفاده از روشهای نوین در سم شناسی که بتواند جایگزین مطالعات حیوانی شود ضرورت بیشتری یافته است. تحقیقات اخیر نشان داده است که روشهای نوین سم شناسی از جمله روشهای اینویترو دارای قابلیت زیادی در اندازه گیری و ارزیابی سمیت مواد شیمیایی بوده و قادر هستند اطلاعات وسیعی را در مدت زمان کوتاهتری فراهم نمایند. در این مطالعه، مروری بر روشهای متداول در ارزیابی سمیت مواد شیمیایی انجام شده و قابلیت روشهای سم شناسی اینویترو در این زمینه مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. با وجودیکه روشهای سم شناسی اینویترو نمیتوانند دقیقا نمایانگر پیچیدگی موجود در یک ارگانیسم زنده باشند، این روشها به همراه دانش مربوطه به ساختار مولکولی و سمیت مواد (QSARs) و توکسیکوکینتیک مواد شیمیایی (PBTK) قابلیت این را دارند که بطور گسترده ای در ارزیابی خطر تماس با مواد شیمیایی بکار گرفته شوند.

روشهای کمی یکی از دو رویکرد اصلی در روش شناسی مطالعات مدیریت محسوب می شود. مطالعات کمی به بررسی علمی و نظام مند پدیده ها و داراییهای کمی و روابط بین آنها می پردازد و در علوم اجتماعی و طبیعی مانند فیزیک، بیولوژی، جامعه شناسی، مدیریت و حتی روزنامه نگاری بصورت وسیع مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از مطالعات کمی، ایجاد و بکارگیری مدلهای ریاضی، تئوری ها و فرضیات مرتبط با پدیده های طبیعی است. فرآیند اندازه گیری در راستای ایجاد ارتباط بنیادین بین مشاهدات تجربی و بیان ریاضی روابط کمی، نقطه محوری مطالعات کمی به شمار می رود. اصطلاح مطالعات کمی در مقایسه با مطالعات کیفی، در علوم اجتماعی و مدیریت کاربرد بسیار وسیع تری دارد. در روشهای کیفی برخلاف روشهای کمی، رفتار انسان و دلایل آن بصورت عمیق مورد مطالعه قرار می گیرد. در واقع تحقیق کیفی بر مبنای تحلیل علل رفتار شکل می گیرد. در روشهای کمی از کلمات استفهامی چه، کجا و کی استفاده می شود در حالیکه در روشهای کیفی چرایی و چگونگی تصمیم گیری بررسی می شود. در روشهای کمی از نمونه گیری تصادفی مشتمل بر تعداد زیادی مشاهدات استفاده می شود اما در روشهای کیفی نمونه ها بسیار کوچکتر هستند و بیشتر از مثال برای تبیین موضوع بهره گرفته می شود. در این مقاله بر مبنای مطالعه منابع مختلف و ادبیات نظری سعی می گردد مفاهیم، مبانی فلسفی، رویکردها و تکنیک های مرتبط با مطالعات کمی مورد بررسی قرار گیرد و ضمن مقایسه آن با مطالعات کیفی، راهنمای مناسبی برای محققین گرایش های مختلف دانش مدیریت فراهم گردد تا با بهره گیری از آن بتوانند چارچوب مفهومی جامعی برای کاربرد روشهای کمی در تحقیقات مدیریت مدنظر قرار دهند. بنابراین اهداف کلی مقاله عبارتند از:.1تعریف دقیق مفاهیم «مطالعات کمی» و «مطالعات کیفی».2تشخیص ویژگیهای مبنایی و کاربردی مطالعات کمی از مطالعات کیفی.3تهیه و ارایه فهرستی از روشها و تکنیک های مرتبط با مطالعات کمی در حوزه های مختلف دانش مدیریت.4تبیین دلایل ضرورت استفاده از روشهای کمی در تحقیقات مدیریت